کارتیه اصالتاً یک خانه جواهرسازی است. این شرکت در سال ۱۸۴۷ توسط لویی-فرانسوا کارتیه در پاریس به عنوان یک کارگاه جواهرسازی تأسیس شد. ساعت‌ها در ابتدا به عنوان اکسسوری‌های جواهرنشان برای بانوان وارد مجموعه شدند. این دیدگاه «جواهرسازانه» که در آن زیبایی و طراحی در اولویت قرار دارند، همچنان در قلب هویت ساعت‌های کارتیه باقی مانده است.

ساعت سانتوس در سال ۱۹۰۴ توسط لویی کارتیه برای دوستش، هوانورد مشهور برزیلی، آلبرتو سانتوس-دومون، طراحی شد. سانتوس-دومون از دشواری استفاده از ساعت جیبی در حین پرواز گله‌مند بود. کارتیه یک ساعت با قاب مربعی، اعداد خوانا و مهم‌تر از همه، بند چرمی طراحی کرد تا بر روی مچ بسته شود. این مدل نه تنها یک مشکل عملی را حل کرد، بلکه به عنوان یکی از اولین ساعت‌های مچی هدفمند ساخته شده برای مردان، تاریخ‌ساز شد.

طراحی انقلابی ساعت تانک که در سال ۱۹۱۷ توسط لویی کارتیه خلق شد، مستقیماً از نمای بالای تانک نظامی فرانسوی رنو FT-17 در جنگ جهانی اول الهام گرفته شده است. دو پهلوی قاب که به «برانکارد» (brancards) معروفند، نمایانگر شنی‌های تانک هستند و قاب یکپارچه، کابین زرهی آن را تداعی می‌کند. این ساعت نمادی از ترکیب قدرت نظامی با ظرافت هنری است.

«تثلیث مقدس» کارتیه شامل سه کالکشن اصلی است:

• سانتوس (Santos): ساعت پیشگام هوانوردی با قاب مربعی و پیچ‌های نمایان.

• تانک (Tank): نماد ظرافت کلاسیک با طراحی مستطیلی و تنوع بی‌شمار.

• پاشا (Pasha): ساعتی با طراحی جسورانه و قاب گرد که با درپوش پیچی منحصربه‌فرد دسته کوک خود شناخته می‌شود.

این موضوع در طول تاریخ متغیر بوده است. در گذشته، خیر. کارتیه به عنوان یک «طراح ساعت» عمل می‌کرد و برای تأمین موتورهای باکیفیت خود با بهترین ساعت‌سازان مانند ادموند یگر (که بعدها بخشی از Jaeger-LeCoultre شد) همکاری استراتژیک داشت. امروزه، بله. کارتیه سرمایه‌گذاری عظیمی در زمینه ساعت‌سازی کرده و اکنون بسیاری از مدل‌های خود را به موتورهای پیشرفته این-هاوس (ساخت خود شرکت) مجهز می‌کند و به یک manufacture تمام‌عیار تبدیل شده است.

این یکی از امضاهای طراحی کارتیه است و معمولاً یک یاقوت کبود مصنوعی (synthetic sapphire cabochon) است. «کابوشون» به نوعی از تراش سنگ اشاره دارد که در آن سنگ به جای داشتن وجوه متعدد، صیقلی و گنبدی‌شکل است. این جزئیات، ادای احترامی به میراث جواهرسازی این برند است.

در دهه ۱۹۷۰ و در اوج بحران کوارتز، کارتیه برای جذب نسل جدید مشتریان و رقابت با ساعت‌های ارزان‌تر، خط تولید «موست دُ کارتیه» را راه‌اندازی کرد. این ساعت‌ها (عمدتاً مدل تانک) از مواد مقرون‌به‌صرفه‌تری مانند قاب نقره با روکش طلا و موتورهای کوارتز استفاده می‌کردند. این حرکت استراتژیک به کارتیه کمک کرد تا از بحران جان سالم به در ببرد و برند خود را در دسترس‌تر کند.

ریشه ساعت پاشا به یک داستان جذاب بازمی‌گردد. گفته می‌شود که در دهه ۱۹۳۰، پاشای مراکش یک ساعت طلای ضدآب و در عین حال ظریف را برای استفاده در هنگام شنا به کارتیه سفارش داد. اگرچه شواهد قطعی برای این داستان کم است، اما این روایت به بخشی از افسانه این مدل تبدیل شده است. مدل پاشا که امروز می‌شناسیم، رسماً در سال ۱۹۸۵ با طراحی جرالد جنتا عرضه شد.